Neuswarmer

Kareltje

Mijn kerstboompje, Kareltje, is blij. Hij was er al op ingesteld dat het snel lente zou worden - zijn takjes groeiden en hij had zijn versiering afgeschud - toen het plots begon te sneeuwen. 
Kareltje is nog jong. Hij is nog verbaasd, dat er sneeuw valt in de maand waarin je het niet meer zou verwachten. Hij vindt het niet erg dat er nu pas sprake is van een 'witte Kerst', hoewel Kerst al lang voorbij is. Hij hoeft niet met de trein naar Utrecht of Amsterdam.


Dat is het voordeel van een kerstboom zijn. Je kijkt naar buiten, naar de ondergesneeuwde straat, en je bent tevreden.

Ik ben ook wel tevreden, daar niet van. Wie wordt er nou niet vrolijk van een sneeuwbui? Zolang je thuis kan blijven, zolang je geen grote afstanden hoeft af te leggen en zolang het thuis lekker warm is, is dit winterweer heerlijk. Je moet uitkijken voor kinderen in arreslee-formatie, en vervelende pubertjes die bussen bekogelen, maar dat zorgt tenminste voor wat avontuur. De gladheid verandert mij in een schuifelend omaatje, waardoor ik eindelijk eens goed kijk waar ik mijn voeten neerzet en veel minder vaak omval dan normaal.

Kareltjes uitzicht op de Vollersgracht

 En dan het ijs! IJs brengt de Fries in elke Nederlander naar boven. Afgelopen nacht, één uur stipt, reed er een strak in het thermopak gestoken schaatser over het oppervlak van de Oude Vest. De stad was uitgestorven, zoals altijd op maandagavond, en daar ging hij. Het geluid van zijn ijzers echode tegen de grachtenpanden. Ik liep er langs, me afvragend wat ik zou doen als de arme ziel in een wak terecht zou komen. Bijna was ik zelf ook het ijs op gegaan.

Ik hou dus van de winter. Natuurlijk heb ik het geluk dat ik nauwelijks buiten hoef te zijn, alleen als ik dat wil. Even een stukje wandelen tussen het studeren door maakt mijn hoofd een stuk helderder. 

Toch wringt er iets.

Als ik naar buiten ga, is het koud. Dat lijkt een nogal voor de hand liggende conclusie, maar het heeft me aan het denken gezet.
De kou kan op alle mogelijke manieren worden afgeweerd. Er zijn mutsen voor je hoofd, mét of zonder flappen, er zijn oorwarmers, er zijn handschoenen (als ik die niet weer eens kwijt ben), thermosokken en dito ondergoed, snowboots, sjaals, koltruien, wollen maillots, beenwarmers. Elk warmteverliezend uitsteeksel kan in dik breisel worden gehuld. Toch, en dat is gek - tóch blijft het koud. Hoe kan dat? vroeg ik mij af, terwijl ik van winterverkoudheid mijn neus ophaalde. Het antwoord kwam natuurlijk gelijk.

Het is de neus. De neus zorgt ervoor dat alle warmte, zorgvuldig ingepakt en vastgehouden door allerhande koudewerend materiaal, toch weer verloren gaat. Er is bijna geen remedie voor. Bivakmutsen zijn, samen met boerka's, inmiddels verboden. Het gebruik van een sjaal om je mond en neus te verbergen, zal ook wel gelden als onzuiver. Kortom: er is een gat in de markt, en dat gat moet gevuld worden met neuswarmers.

Ik werd er weer vrolijk van. Misschien moest ik de gok (hahaha!) eens wagen, en mijn eigen bedrijfje oprichten. "Vleeshouwers Neusverwarming" - lang niet gek. Het zou passen in de nieuwe trend van handgemaakte, eerlijke (eco)-kleding. Ik zou twee mensen inhuren om de neuswarmers te laten breien (bij gebrek aan eigen breiskills). Heel het noordelijk halfrond zou me dankbaar zijn. 


Vol goede moed begon ik een doelgroep-onderzoekje op internet. Ik typte "neuswarmers" in, en schrok. Vijfduizend hits! De eerste link zei: Wintertrend: De Neuswarmer.

Wacht - winterTREND? Was ik dan te laat? Dat kon toch niet? Hoe kon het dan dat ik niemand rond had zien lopen met een neuswarmer op?

Al snel wist ik hoe het zat. De neuswarmer die in alle posts en op alle sites als voorbeeld werd gebruikt, zag er zo uit:

Dat is natuurlijk niets. Geen weldenkend mens gaat met een dergelijke creatie de straat op. Je kan nog zo'n blije, wollige breier zijn (niet dat ik daar wat tegen heb), een neuswarmer als deze gaat iedereen te ver. Het lijkt meer op een kaboutermuts; en zelfs kabouters zullen er niets aan vinden.


Er is dus nog hoop. Ik zal eens goed brainstormen met een paar gelijkgestemden, om tot een prachtig neuswarmerontwerp te komen. Een ontwerp dat niets wegheeft van een kaboutermuts, een clownsneus of een een snaveltje. Een ontwerp in een neutrale kleur, een ontwerp dat alle koude buitenhoudt en zonder veel moeite aan het gezicht kan worden bevestigd.

Hoewel.

Ik kan natuurlijk ook een voorbeeld aan Kareltje nemen, en gewoon de rest van de winter binnen blijven. Warme chocolademelk en fleecedeken binnen handbereik. Muziek (zoals dit mooie nummer) luisteren todat ik slaperig wordt. En dan een winterslaap houden, en wakker worden als het echt lente is.